Eνω οι γονείς έχουν διαβάσει πολλά σχετικά με τις παρεμβάσεις και την αντιμετώπιση των δυσκολιών του παιδιού τους με την διάγνωση, συχνά προσπερνούν το γεγονός ότι δημιουργούνται, εξίσου, ιδιαίτερες συνθήκες και για τα αδέρφια.
ΜΙΛΗΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΟΥ ΑΔΕΡΦΟΥ
Αυτό μπορεί να ακούγεται πολύ απλό αλλά πολλοί γονείς αποφεύγουν να μιλήσουν στα αδέρφια σχετικά με την διάγνωση του αδερφού τους, σκεπτόμενοι ότι δεν θέλουν να τα ανησυχήσουν. Δεν χρειάζεται να ενημερώσετε με κάθε λεπτομέρεια αλλά είναι σημαντικό να είστε ανοικτοί και να μιλάτε για αυτό. Τα αδέρφια περνούν εξίσου πολύ χρόνο με το αδερφό με την διάγνωση, εξίσου όπως και οι γονείς και χρειάζεται να κατανοήσουν περισσότερο την διαταραχή, ώστε να γίνουν όσο καλύτερα αδέρφια μπορούν.
Μπορεί να είναι δύσκολο συναισθηματικά να μιλήσετε για αυτό το θέμα στα άλλα σας παιδιά, όμως εάν μιλήσετε, βοηθάτε στο να μην θεωρείτε η διάγνωση του παιδιού ως στίγμα για την οικογένεια.
ΜΗΝ ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΟΤΙ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΣΑΣ
Τα αδέρφια μαθαίνουν από πολύ μικρή ηλικία πως δουλεύει η διάγνωση του αδερφού τους, καθώς βλέπουν τον αδερφό τους να είναι διαφορετικός. Μπορεί τα αδέρφια να μην έχουν διαβάσει επι της διάγνωσης, όσο οι γονείς, όμως γνωρίζουν τον αδερφό τους και είναι ικανά να διδάξουν τους ενήλικες ως προς την αντιμετώπιση του αδερφού τους.
ΠΕΙΤΕ ΣΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡ-ΑΔΕΡΦΙΑ
Τα αδέρφια των παιδιών με διάγνωση συνήθως ωριμάζουν και γίνονται πιο αυτόνομα και ανεξάρτητα, νωρίτερα, σε σχέση με τους συνομηλίκους τους. Αυτό συμβαίνει επειδή συχνά οι γονείς περνούν λιγότερο χρόνο με αυτά καθώς και επειδή οι προσδοκίες των γονέων, απέναντι τους, είναι πιο πολλές. Για παράδειγμα οι γονείς μπορεί να περιμένουν τα αδέρφια να φέρνουν καλούς βαθμούς από το σχολείο ή να μην κάνουν πολλές σκανταλιές. Όμως, αυτή η συμπεριφορά οδηγεί τα αδέρφια να πιστεύουν ότι πρέπει να καταβάλλουν υπερανθρωπες προσπάθειες, προκείμενου να τα αγαπούν οι γονείς τους. Εξηγήστε στα αδέρφ...
